 |
"Μικρή θάλασσα" στην καρδιά της Πελοποννήσου |
Αφήνοντας πίσω τον δρόμο Τρίπολης-Ολυμπίας, δώδεκα χιλιόμετρα μετά το χωριό Σταυροδρόμι θα αντικρίσεις μια εκπληκτική εικόνα, καθώς μετά από μια στροφή του δρόμου θα αποκαλυφθεί εμπρός σου το φράγμα του Λάδωνα και η τεχνητή λίμνη. Μπορεί να μην έχει τομέγεθος και την ομορφιά της λίμνης Πλαστήρα, αλλά πάντα ο μεγάλος όγκος νερού στα ορεινά δίνει μια ευπρόσδεκτη διαφορετικότητα.
Η λίμνη Λάδωνα είναι μια τεχνητή λίμνη στο βουνό Αφροδίσιο. Στην αρχή μιας χαράδρας του βουνού, το 1950, άρχισε να κατασκευάζεται το τσιμεντένιο φράγμα, μήκους 104 μέτρων και ύψους 55 μέτρων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Το φράγμα αποπερατώθηκε πέντε χρόνια αργότερα και μέρος του κόστους του καλύφτηκε από την ιταλική πολεμική αποζημίωση του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Δυτικά από το φράγμα, περίπου 15 χιλιόμετρα, υπάρχει το χωριό Δήμητρα, σε υψόμετρο 540 μέτρων. Το χωριό είχε την ονομασία Δίβριτσα, που είναι αρβανίτικη και σημαίνει “τόπος με πολλά νερά”, αλλά το 1928 άλλαξε σε Δήμητρα από τον αρχαίο ιερό της Ελευσίνιας Δήμητρας. Ο δρόμος πλέον περνά περιφερειακά της Δήμητρας, από όπου μπορεί κανείς να έχει μια πανοραμική εικόνα του χωριού, με τα πέτρινα σπίτια και τις κεραμοσκεπές.
Από την πλατεία ξεκινά μονοπάτι που κατεβαίνει προς το φαράγγι του Λάδωνα που βρίσκεται εμπρός από το χωριό. Εάν η στάθμη του νερού είναι χαμηλή αξίζει μια βόλτα για να δει κανείς το γεφύρι της Κυράς. Το πεντάτοξο γεφύρι που κτίστηκε από την Αρχόντισσα της Άκοβας, την Κυρά, τον 13ο αιώνα, έχει μήκος 56,60μ. και βρίσκεται κάτω από τα νερά της λίμνης που δημιούργησε το φράγμα. Παλαιότερα υπήρχε μια πλωτή πλατφόρμα για να περνάν οι κάτοικοι της περιοχής από μια όχθη στην άλλη αλλά το 2002 κατασκευάστηκε μια σύγχρονη τσιμεντένια γέφυρα. Από το χωριό Μουρτά πρέπει να ακολουθήσεις το δρόμο για Παλαιόπυργο, και θα συναντήσεις τη γέφυρα μετά από τέσσερα περίπου χιλιόμετρα.
Περίπου 5 χιλιόμετρα μετά το χωριό Δήμητρα, σε μια εσοχή των πλαγιών του Αφροδίσιου όρους,υπάρχει η Κοντοβάζαινα. Ένα ακόμη κεφαλοχώρι, που βρίσκεται στα όρια της Αρκαδίας με την Αχαΐα, με ωραία πέτρινα σπίτια, παραδοσιακές γειτονιές, αλλά και άφθονα νερά. Στην είσοδο του χωριού υπάρχει η Νερουλιά, με το πέτρινο γεφύρι και της βρύσες, περιτριγυρισμένα από πλατάνια, ενώ στην έξοδο ο ταξιδιώτης θα βρεί για να ξεδιψάσει τη Χλιά Βρύση, που ακόμα και το καλοκαίρι το νερό είναι παγωμένο. Η πέτρινη αυτή βρύση κατασκευάστηκε το 1895 και ανακαινίστηκε το 1928 και το 1973 όπως μαρτυρούν και οι μαρμάρινες επιγραφές.
               
|
