Ασία

Στα σύνορα του Ιράν

Του Κωνσταντίνου Μητσάκη

Το μεγάλο ταξίδι με το παπί της Yamaha, Crypton 135 ξεκίνησε για τον Κωνσταντίνο Μητσάκη. Στο πρώτο σκέλος της διαδρομής, καταφέρνει να φτάσει στα σύνορα του Ιράν απ’ όπου και μας στέλνει τις πρώτες εντυπώσεις.

Πρώτη μέρα - Τσεσμέ – Άγκυρα – 690χλμ

Από τον Πειραιά στην Χίο και κατόπιν στο Τσεσμέ… Κι αφού τελείωσε το ατμοπλοϊκό κομμάτι του ταξιδιού και έβαλα «ρόδα» στην Τουρκία, το Crypton ξεκίνησε μια ξέφρενη πορεία με προορισμό την τουρκική πρωτεύουσα (690 χλμ. ανατολικά της ακτογραμμής του Αιγαίου). Οι ευνοϊκές καιρικές συνθήκες και ο καλός οδικός άξονας με βοήθησαν να ταξιδέψω αυθημερόν μέχρι την Άγκυρα. Με μέση ταχύτητα τα 80-90 χλμ/ώρα δεν μπορώ να πω ότι ταλαιπωρήθηκα και ιδιαίτερα. Αλλά ούτε και το μαύρο παπί έδειξε «σημεία κόπωσης».
Η πρώτη μέρα προσαρμογής και συνεργασίας αναβάτη-μοτό έληξε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Αν και περίμενα πως στο τέλος της ημέρας θα ήμουν σε… άθλια κατάσταση σωματικά, παραδόξως δεν ένιωθα κουρασμένος ή ταλαιπωρημένος. Πάντα η πρώτη μέρα είναι δύσκολη για ένα ταξίδι, και μάλιστα με μοτοσυκλέτα…
Στο ξενοδοχείο όπου κατέλυσα, ο ρεσεψιονίστ προσφέρθηκε (λόγω έλλειψης γκαράζ) να φιλοξενήσει το παπί στην ρεσεψιόν – λίγο ακόμα και θα το έβαζα στο δωμάτιο να κοιμόμασταν μαζί!
Η Άγκυρα μού ήταν γνωστή από προηγούμενα ταξίδια μου. Έτσι, το μόνο μνημείο που πήγα να δω στην τουρκική πρωτεύουσα (κι αυτό επειδή βρισκόταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο) ήταν το μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ.

 Δεύτερη μέρα – Άγκυρα - Σίβας - 470χλμ

Τα πρώτα 100 χλμ. και τα τελευταία 80 χλμ. της διαδρομής σήμερα έγιναν με βροχή. Αν εξαιρέσω αυτό, κατά τ’ άλλα η μέρα κύλησε ομαλά. Έκανα πολλές στάσεις στα χωριά καθοδόν, όπου έτυχα θερμής υποδοχής από τους ντόπιους. Για πολλούς ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν Έλληνα στα μέρη τους – και μάλιστα με παπί!
Πλησιάζοντας την Σίβα άρχισαν οι μεγάλες απελπιστικές ευθείες. Όμως, με κουράγιο και υπομονή τις άφησα πίσω μου. Σε αυτό βοήθησε και το μαύρο Crypton, που κατάφερνε να κρατά την ταχύτητά του, χωρίς να χρειάζομαι να παίζω με το κιβώτιο.
Το πιο μεγάλο βάσανο όμως καθοδόν ήταν αναμφίβολα ο ανεφοδιασμός σε καύσιμα. Κάθε 90-100 χλμ. που σταματούσα μπροστά στην μάνικα, έπρεπε να λύνω και να κατεβάζω την μεγάλη μπλε τσάντα που είχα δεμένη πίσω μου, στην θέση του συνεπιβάτη. Το ευτύχημα πάντως είναι ότι βενζινάδικα υπάρχουν παντού, σε κοντινές αποστάσεις, κι έτσι δεν έχει χρειαστεί ακόμα να επιστρατεύσω το μικρό ντεπόζιτο βενζίνης που έχω μαζί μου

 Τρίτη μέρα – Σίβας - Έρζερούμ – 460χλμ

Το οδικό πρόγραμμα αυτής της ημέρας ήταν αρκετά δύσκολο. Μιλάμε για μια πανέμορφη ορεινή διαδρομή στο σύνολό της, με μεγάλες όμως υψομετρικές διαφορές. Σε τρία σημεία της διαδρομής χρειάστηκε να περάσω από ορεινές διαβάσεις των 2.100 μ. (η πιο ψηλή ήταν στα 2.190 μ.).
Το ακούραστο παπί, χωρίς καθόλου να «διαμαρτυρηθεί», κατάφερε τελικά να ανέβει σ τις κορυφές των ορεινών περασμάτων. Μπορεί τα χιόνια δεξιά και αριστερά του δρόμου να δημιουργούσαν ένα υπέροχο σκηνικό, αλλά το τσουχτερό κρύο (0-2 βαθμούς Κελσίου) ο δυνατός αέρας και η βροχή που έπεφτε ασταμάτητα όλη την ημέρα δεν μου έδωσε πολλά περιθώρια να απολαύσω την οδήγηση. Ήταν στιγμές που τα χαστούκια του ανέμου ήταν τόσο δυνατά που νόμιζα ότι θα αλλάξω …λωρίδα κυκλοφορίας!
Αργά το απόγευμα κατάφερα να φτάσω στην πόλη Έρζερουμ, την μεγαλύτερη πόλη της Ανατολικής Τουρκίας. Ο υδράργυρος που ακουμπούσε τους 3 βαθμούς Κελσίου δικαιολογούσε απόλυτα τον χαρακτηρισμό της Έρζερουμ ως την «Σιβηρία της Τουρκίας». Αφού κατέλυσα σε ένα μικρό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης, απόλαυσα ένα ζεστό μπάνιο και μετά βγήκα στην πόλη για να γνωρίσω την Θεοδωσιούπολη των βυζαντινών χρόνων.
Τα σύνορα του Ιράν απέχουν μόλις 270 χλμ. από το Ερζερούμ. Βάση του προγράμματός μου, αύριο πρέπει να περάσω την συνοριακή μπάρα που χωρίζει την Τουρκία από το Ιράν, την δεύτερη κατά σειρά χώρα στο ταξίδι μου προς στις Ινδίες.
Συνεχίζεται…

Φωτογραφίες