Η “εργατική τάξη” των δίτροχων (και των τρίτροχων) |
Όταν μιλάμε για δίτροχα στο μυαλό μας έρχεται η απόλαυση καθώς μόνο η χαρά της οδήγησης έχει συνδεθεί με τις μοτοσυκλέτες, αφήνοντας το άχαρο ρόλο της μετακίνησης και της μεταφοράς φορτίων στα τετράροδα. Τι γίνεται όμως όταν τα δίτροχα θέλουν να σφετεριστούν -για λόγους οικονομίας- αυτούς τους τομείς; Τότε έχουμε παπιά που δεν χαλάνε ποτέ και scooter με τεράστια πρακτικότητα που κάνουν άνετη την καθημερινή μετακίνηση. Και όσο αφορά στη μεταφορά πραγμάτων; Τότε αναλαμβάνουν τα ηνία οι ικανότητες του αναβάτη αλλά και η φαντασία του. Έτσι η εικόνα ενός παραφορτωμένου παπιού είναι κάτι συνηθισμένο στην νοτιο-ανατολική Ασία, όμως για τις χώρες της Ευρώπης, των ΗΠΑ αλλά και της Ιαπωνίας έχουν παρουσιαστεί κατά καιρούς ειδικά μοντέλα για μια πιο "νόμιμη" μεταφορά φορτίων. Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα πιο γνωστά "επαγγελματικά" μοντέλα παλαιότερων αλλά και πιο σύγχρονων ετών.
Στα τέλη του '80, πάνω στο γνωστό μας στρογγυλοφάναρο C50, παρουσιάστηκε η έκδοση Press, που προοριζόταν για την μεταφορά εφημερίδων και άλλου έντυπου τύπου. Οι κυριότερες διαφορές με το απλό μοντέλο ήταν το μονόσελο, η μεγάλη σχάρα πίσω αλλά και η ύπαρξη εμπρός καλαθιού για ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα μεταφοράς φορτίου. Και επειδή η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά, εμπρός φως και φλας είχαν "μετακομίσει" στο καλάθι ενώ μεγαλύτερο σε διάμετρο ήταν και το πίσω ταμπούρο εξαιτίας του μεγάλου βάρους που μετέφερε.
H ελέξιξη του "παπιού" επηρέασε και το επαγγελματικό μοντέλο, μόνο που στην περίπτωση του Super Cub Pro ο κυβισμός παρέμεινε στα 50 εκατοστά. Κλασικό πιρούνι πλέον, ενώ οι μικρότερης διαμέτρου τροχοί (από 17 ίντσες σε 15) βοηθούσαν στην ευελιξία. Σχάρα με καλάθι (και φώτα/φλας) εμπρός, μονόσελο και μεγάλη σχάρα πίσω.
To διασκευασμένο Piaggio Liberty 125 επέλεξε το Ιταλικό Ταχυδρομείο για τις ανάγκες παράδοσης της αλληλογραφίας στην γείτονα χώρα. Το γνωστό μας 125άρι φορούσε φυσικά τετράχρονο αερόψυκτο κινητήρα, διέθετε δισκόφρενο εμπρός και ταμπούρο πίσω ενώ για τις ανάγκες των ταχυδρόμων είχαν τοποθετηθεί μεγάλη βαλίτσα πίσω, σχάρα εμπρός με ενσωματωμένο προβολέα και φλας, και για το κρύο και τη βροχή υπήρχε ο κλασικός ανεμοθώρακας. Μόλις 17.783 Liberty κατασκευάστηκαν για τα Ιταλικά Ταχυδρομεία ενώ μερικά από εκείνη την εποχή είχαν προμηθευτεί και τα δικά μας ΕΛΤΑ.
Το Piaggio X8 δεν ανήκει στα τυπικά "cargo bikes" καθώς δεν σχεδιάστηκε για κάτι τέτοιο. Το αντίθετο μάλιστα αποδείκνυε και η πανευρωπαϊκή παρουσίαση του συγκεκριμένου μοντέλου που έγινε στο όλο χλιδή Monte Carlo. Απλά η φαντασία των Ιταλών σχεδιαστών έκανε το αποθηκευτικό χώρο του Χ8 ένα από τους μακρύτερους στην ιστορία καθώς πέρα από τη σέλα, στο πίσω μέρος άνοιγε και ένα πορτάκι εν είδος πορτμπαγκάζ. Έτσι το scooter της Piaggio χωρούσε ολόκληρη βαλίτσα με μπαστούνια του γκολφ.
Πριν από μερικά χρόνια κυκλοφόρησε από τη SYM ένα scooter που έδινε έμφαση στην μεταφορά αντικειμένων. Στο επίπεδο πάτωμα των 410 χιλιοστών μπορούσαν να τοποθετηθούν βαριά αντικείμενα, ενώ η αναδιπλούμενη σέλα του συνεπιβάτη παρείχε μια μεγάλη επιφάνεια μεταφοράς. Ο κινητήρας του Combiz ήταν τετράχρονος μονοκύλινδρος με χωρητικότητα 125 κυβικών εκατοστών.
To Honda Zoomer σίγουρα δεν είναι ένα κλασσικό "cargo bike", καθώς η δυνατότητα μεταφοράς οφείλεται περισσότερο σε μινιμαλιστική σχεδίαση για ένα scooter πέρα από τα συνηθισμένα. Το σίγουρο είναι ότι αποδείχτηκε πολύ βολικό με τα φαρδιά ελαστικά του για κάποιον που ήθελε να έχει μαζί του τη σανίδα του snow -board και να οδηγάει στο χιόνι.